Zabljak ve Durmitor National Park

Oteller

Booking.com

Zabljak’a gelmeden önce hakkında fazla bir bilgim yoktu. Podgorica‘dan yaklaşık 2 saatlik otobüs yolculuğunun ardından buraya ulaştım ve dikkatimi ilk çeken şey evlerin çatıları oldu. Açıkçası daha önce hiç “dağ şehri” ve “dağ evi” görmemiştim. Yeşillikler içerisinde, ahşaptan yapılmış ve dikey çatıları bulunan bu evler gerçekten harikalardı…

Şehre geldikten sonra otogardan 5 dakika yürüyerek kalacağım hostele ulaştım. Hostel Hikers Den, bugüne kadar kaldığım hosteller arasında en iyilerden birisiydi. Zaten hostelworld’de daha önce hiç %100 puan alan bir hostel görmemiştim.

Kalacağım hosteli bulduktan sonra odaya sırt çantamı bıraktım ve zamanımı verimli kullanmak için hemen resepsiyona inerek şehir ve park hakkında bilgi aldım. Açıkçası benim yapmak istediğim hiking olduğu için Durmitor Ulusal Parkı haritası üzerinde kendime rota çizdirdim. Görevli kişi bana kolay, orta ve zor olmak üzere 3 farklı rota çizdi.

Zor olan yol Durmitor’un en yüksek dağına gidiyor ve bisiklet sürmek isteyenler için ideal bir rota. Ancak görevli kişi bana pek çok kişinin bu yolu seçtiğini ve daha yolu yarılamadan geri geldiklerini söylemişti. Çünkü oldukça zormuş ve benim de bisiklet konusunda fazla deneyimim olmadığı için baştan iptaldi zaten bu.

Orta seviye olan yürüyerek gidiş-dönüş ortalama 8 saat sürüyormuş. Ancak bunun da oldukça zor olduğunu ve geriye dönen çok sayıda insan olduğunu belirtti. Yani buranın yokuşları epey dikmiş.

Kolay olan ise herkesin yapabileceği bir yürüyüş yoluymuş. Burada kişinin isteğine göre gidebileceği yerler bulunduğu için herkese bunu tavsiye ediyordu ve ben de bunu seçtim.

Parkta aynı zamanda hiking dışında rafting ve kanyoning aktiviteleri de yapılabiliyor. Hem kaldığım hostel aracılığıyla hem de Zabljak’ta buraya tur düzenleyen birkaç firma bulunuyor. Kanyonun fiyatı 100 Euro, raftingin ise yaklaşık 45 Euro idi. Paramı idareli kullanmak istediğim için buna katılmadım. Belki başka bir sefer 🙂

O gün saat 5 gibi şehir hakkında tüm bilgileri aldıktan sonra yine hosteldeki görevlinin tavsiyesine uyarak bisikletle gidiş 45dk, dönüş 20dk olan bir vadinin tepesine çıkmaya karar verdim. Hostelde bulunan bisikletlerden birini aldıktan sonra (ücretsiz) düştüm yollara…

Açıkçası bisiklet sürmeyeli yıllar olmuştu. Kullanmayı unutmamıştım elbette ancak çok özlemiştim 🙂 Yaklaşık 50 dakika sonra Curevac adında bir vadinin tepesine ulaşmayı başardım…

Burada güneşin batışını seyrettikten sonra tekrar şehir merkezine indim ve akşam yemeği için Luna Restoranta gittim. Restoranda fiyatlar gayet uygun. 4 Euro’ya Cevapi köftesi yedim ve 1 Euro’ya çorba içtim. Ardından hostele dönerek yatıp uyudum. Çünkü ertesi gün epey uzun olacaktı…

Ertesi gün sabah saat 10:00 gibi yola çıkarak hiking için Durmitor Ulusal Parkı’na gittim. Hostelden 45 dakikalık yürüyüşten sonra parkın girişine geldim ve 3 Euro parka giriş ücretini ödedim. Aslında ilk başta “Allah’ın dağı için neden para ödüyoruz ki?” diye sordum kendi kendime ancak bu sorumun cevabını ilerleyen saatlerde alacaktım 🙂

Crno Jazero yani Türkçesi ile Kara Göl, Durmitor’un en popüler yeri. İki adet gölün birleşiminden oluşuyor ve maksimum derinliği 1155 metre. Etrafını dolaşmak ise bir saat (3 buçuk km) sürüyormuş.

Durmitor Ulusal Parkında 18 adet buzul gölü bulunuyor ve yukarıdaki Karagöl bu göllerden en çok ziyaret edileni. Çünkü buraya yokuşu olmayan düz bir yoldan geliniyor. Bu nedenle herkesin rahatlıkla ulaşabileceği bir yer. Fotoğraf çekip kısa bir dinlenmenin ardından, bir önceki gün aldığım “kolay hiking” yolunu seçerek yürümeye devam ediyorum…

Yukarıdaki fotoğrafta gördüğünüz gibi bazen ağaçlarda, bazen taşların üzerinde kırmızı-beyaz boyalar bulunuyor. Bunlar parkta yürüyen birinin yönünü kaybetmemesi için yapılmış işaretler. Çünkü belli bir yerden sonra yürüyüş yolu bitiyor ve yönünüzü bulmakta zorlanıyorsunuz. Böyle bir durumda bu işaretleri takip etmek gerekiyor.

2 kilometre sonra parktaki başka bir göl olan “Zminje Jazero” gölüne ulaşıyorum..

Bu göl de yürünmesi kolay göllerden birisi. Gidiş yolu çok az yokuşlu. Karagöl’ün rakımı 1459, burası ise 1520. Bu yüzden buraya yürüyen pek çok kişi vardı.

İkinci gölde biraz dinlendikten sonra yaklaşık 1 kilometre geldiğim yöne geri yürüdüm. Çünkü orada başka bir yol üzerinden yürümeye devam edecektim. Yukarıdaki ineklerle ise geri dönerken karşılaştım. Düzgün fotoğraf çekebilmek için çok uğraştım ancak o kadar açlardı ki, dönüp zar zor baktılar ne yapıyo bu diye. 🙂

Yürümeye devam ederken küçük, sevimli bir köyden geçiyorum ve asıl hiking tam olarak burada başlıyor. İlk olarak fotoğrafın solunda yer alan dik tepeyi tırmanıyorum.

Yavaş yavaş daha yükseğe çıktıkça Zabljak, Karagöl ve Durmitor Parkı net olarak gözükmeye başlıyor.

Ve 3. göle ulaşıyorum.. “Jablan Jazero” parkta bulunan küçük göllerden başka bir tanesi. Rakım 1791 metre. Karagöl 1459, ikinci gittiğim göl 1520 idi. Yani epey yükseğe çıkmışım 🙂 Burada da kısa bir süre dinlendikten sonra bu sefer gideceğim son noktaya yavaş yavaş yürümeye başlıyorum.

Fotoğraf helikopterden falan çekilmiş gibi duruyor ancak öyle değil. Aşağıdaki gölden buraya çıkmam tam bir saat sürdü ve buradan sonra devam edeceğim yol hep bu şekilde dik ve kayalık olacaktı.

Dağların tepesinde erimemiş karlar bulunuyor. 30 derecede sıcakta şaşırmıyor değilim açıkçası 🙂

Ulaşmak istediğim noktaya tam 6 saatlik yürüyüş ve tırmanışın ardından ulaşıyorum. Crvena Greda tepesi, 2175 metre yükseklikte bulunuyor ve buradan Zabljak şehri dahil pek çok yer net bir şekilde gözüküyor.

Yürüyüşe başlamadan yanıma bira almayı iyi akıl ettim. Ancak zirvede aşırı rüzgardan dolayı sadece 15 dakika kalabildim. Biramı ve sigaramı içerek anın tadını çıkardım.

Kısa bir dinlenmenin ardından şehre geri dönmek için yürümeye başladım. Toplamda 6 saat yukarı çıktım ancak inmek 2 saatimi aldı. Hostele geldikten sonra ayaklarımı ve bacaklarımı hissetmiyordum adeta 🙂 İlk işim duş almak oldu. Sonra bir şeyler atıştırdım, kahvemi içtim ve erkenden yatıp uyudum. Çünkü hem yorgunluk hem de ertesi gün erken kalkmam gerekiyordu.

---

Zabljak ve Durmitor maceram böylelikle bitmiş oldu. Kolay olan yoldan yürüyerek epey yorulmuş bir şekilde gezimi tamamladım. Hatta hayatımda ilk defa bu kadar uzun bir yürüyüş yaptım. Bir de bu yürüyüşün orta seviyesi varmış ancak oranın yolu için dimdik dediler ve sonunda buz mağarasına ulaşılıyormuş. Başka bir sefer de onu yapmam dileğiyle. 🙂